De laatste dag

Alaska, de Kolonel en ik waren ons samen aan het bezatten in Alaska’s kamer. Totdat we Truth or Dare gingen spelen. Toen het mijn beurt was en ik Dare koos, zei Alaska dat ik haar moest zoenen en dat deed ik ook of het niks was. Daar lagen we dan onder het toeziend oog van de Kolonel. Ze bleef me maar zoenen en ik wou niet dat het ophield. Toen ze uiteindelijk toch ophield omdat ze moe was zei ze: “wordt vervolgd?” en toen viel ze in slaap op mijn borst. Ik hou van haar! Toen ging de telefoon. Alaska stond op en ging weg om de telefoon op te nemen. Ik heb er geen idee van hoelang ze weg was, maar de Kolonel en ik werden allebei wakker toen ze huilend de kamer terug in kwam lopen. “Ik moet weg!” riep ze huilend. Ze was natuurlijk veel te dronken, maar we zeiden niets. De Kolonel en ik leidden de Adelaar af zodat zij onopgemerkt de campus kon verlaten. We zeiden niet dat het kon wachten. We zeiden niet: we laten je niet alleen gaan. We deden gewoon niets.